Op de Goudse Keramiekdagen stond ik achter de kraam van de NKO.
Die kraam staat recht tegenover het podium. Op dat podium zitten een aantal keer per dag een paar keramisten tegenover elkaar om het tegen elkaar op te nemen.
Het draaien van de hoogste vaas en de breedste schaal zijn traditiegetrouw het doel van deze krachtmeting. Ze krijgen daar zes minuten de tijd voor, dat is niet veel.
Wie aan het eind van de twee dagen de hoogste vaas of de breedste schaal op zijn naam heeft staan krijgt een prijs en de eer natuurlijk! Deze keer was de breedste schaal 57 centimeter en de hoogste vaas 73 centimeter, als ik het goed onthouden heb.
Na dat twee dagen van zo dichtbij gezien te hebben kreeg ik zin en aan het einde van de markt was ik een vrouw met een missie! Wat kan ik halen uit vijf kilo klei?
Helaas bleek mijn klei erg hard geworden om te draaien en dus niet ideaal.
Maar niet gezeurd want ook de draaiers op het podium moeten het ook doen met wat er is en dat was deze keer ook behoorlijk harde klei (en zonder chamotte waardoor de klei minder kan hebben tijdens het draaien). Dus daar ging ik! Vijf kilo heel erg stevige klei op de schijf en starten maar!
Dat viel nog tegen maar na 10 minuten (nadat de klei gecentreerd was) had ik toch wel een schaal staan. bijna 46 centimeter schoon aan de haak. Niet moeders mooiste en de klei nog teveel onderin.
Volgens de regelen der kunst zou hij zeker de eindstreep niet halen normaal gesproken, maar als eerste poging mag hij blijven. Mooi object om mijn nieuw ontwikkelde strontiumglazuur op uit te proberen. :-)
Dat gaan jullie hier zeker zien. Daarna mag hij als vogelbad de tuin in, zijn zij ook weer blij. Ze gebruiken nu de waterbak van onze hond, ook zelf gedraaid uiteraard ;-). Maar eerst moet de schaal natuurlijk alle fases nog doorstaan. Van afdraaien naar drogen, stoken en glazuren. Stoken is de volgende uitdaging, ik kan het wel leuk vinden dat groot werken, maar mijn oven groeit niet mee, helaas! Dus dat wordt stoken op school, dat geluk is er dan weer als je ovenist bent :-). Op naar een mooi blauw/turquoise vogelbad. En naar nog meer grote schalen van 5 kilo. Want die 57 centimeter, daar ga ik voor! Of wie weet, ooit zelf dat podium op als ik daar het lef voor heb. Dat is pas een uitdaging natuurlijk!
Verder wachtte mij nog een heerlijke verrassing die ook met keramiek te maken heeft.
Ik maak kopjes maar mijn kind de heerlijkste koffie! Heeft ambities barista te worden en is wat mij betreft al geslaagd! Kijk maar wat mij gebracht werd in mijn eigengemaakte kop:
Beter wordt het niet!
Tot morgen.
Liefs, Nelleke
Comments