Stadia

Het is heerlijk om zoveel kans te hebben

met de handen in de klei te zijn.

Maar de medaille heeft,

net als de meeste dingen in het leven,

ook een keerzijde.

Ik werk in het kleinste slaapkamertje,

dat blijft voor de rest van het huis niet onopgemerkt.

Leuk die klei, maar er lopen een paar sporen.

Naar beneden de trap af,

naar de badkamer.

Naar een andere slaapkamer,

nu ook half ingepikt,

waar dingen staan die wachten op de oven.

De badkamer is al half geannexeerd.

Overal klei in allerlei stadia.

Recycle, te droog geworden,

wachtend op de schijf,

net gedraaid, wachtend op afdraaien

of te drogen.

Borden, bekers, kandelaars.

Smoetsen, vlekken en sporen.

Mijn dagelijkse stoïcijn had er wel weer een bijpassend stukje bij.

(ik loop achter)

Ook over stadia.

Als ik dit koppel aan de foto's erboven,

zit er maar een ding op vrees ik:

Ik zal aan de poets moeten voor het nog erger wordt.

Het is een soort 'circle of life'.

Opruimen, poetsen,

ruimte hebben voor nieuwe dingen,

naast nieuwe dingen weer bende creëren,

daar zo lekker in zitten dat je even niet om de bende geeft.

Maar voor je erin vastloopt toch maar weer ruimen en poetsen.

En weer verder!

De rivier oversteken bij de bron.

Vind het wel een mooie.

Niet alleen over kleisporen en poetsen.

Fijne dag vandaag!

Tot morgen.

Liefs,

Nelleke