Beelden aan Zee.
Scheveningen.
Tuin der lusten
Elmar Trenkwalder.
Een expositie waar ik heel graag naar toe wilde.
Vandaag kwam het er van.
Samen met dezelfde lieve collega waar ik gisteren over schreef.
Hoe leuk is dat:
Als keramisten samen voor bijzonder werk op pad.
Door weer en wind overigens!
Bijzonder was het.
En dan is bijzonder zeker een understatement.
De tuin der lusten van Trenkwalder is een planeet op zich.
Een tuin waar je met verbazing, verwondering en respect door heen dwaalt.
In de mooie zaal van Beelden aan zee onder en tussen het enorme, (veel) meer dan manshoge, werk door.
Er zit vanalles in.
Gothiek, botanische elementen, architectuur, zinnelijkheid en erotiek.
Je vraagt je af hoe zoiets ooit uit je brein tevoorschijn kan komen.
Hoe dit om te zetten in zulk enorm, groot en imposant werk.
De omvang, de opbouw, hoe dit aan een brein ontspruit.
Je kunt niet anders dan met open mond rondkijken.
Soms grinnikend,
soms haast ontzet maar hoe dan ook onder de indruk.
De korte documentaire laat Trenkwalder zien en aan het woord.
Bijna niet te geloven dat deze man en alle elementen uit dit werk bij elkaar horen.
Het doet mij ergens denken aan die andere 'Tuin der lusten', van Jheronimus Bosch.
Werk waarin goed en kwaad zijn afgebeeld, maar die als kijker zo worden waargenomen dat het daar niet meer om draait.
Er zit schoonheid in.
Het gaat om de kunst.
Je neemt puur waar, zelfs dingen die de grenzen tarten ontstijgen zo zichzelf.
Volgens de omschrijving van het museum is de 'Tuin der lusten' als titel zeker opportuun.
Opportuun.
Zo'n opvallend woord eigenlijk.
Mooi taalgebruik.
En waar.
Maar de kunst die hier staat ontstijgt, net als het werk van Bosch, de menselijke zinnelijkheid.
Ook al is het nog zo duidelijk aanwezig.
Over blijft het respect voor de kunst en de kunstenaar.
Dat je als keramist in je eentje dit bedenkt èn uitvoert!
Echt gigantisch.
Het enige wat je eigenlijk mist in de documentaire is dat je Trenkwalder nergens concreet aan het werk ziet,
wel het monteren en plaatsen maar niet in een eerder stadium.
Ik zou hem wel hebben willen zien met zijn handen in de klei!
De expositie loopt nog een week.
Lees je dit als keramist en ben je nog niet geweest: gaan!
Ga, kijk, huiver desnoods,
maar gun jezelf de kans.
Tot morgen!
Liefs, Nelleke
Comentarios