Weinig veelvlak vandaag, helaas!
In mijn, zelfs op een regenachtige dag nog vrij warme,
werkkamertje is het drogen van de voorgesneden vlakken toch te hard gegaan. Spijtig genoeg.
Dringend behoefte aan een beetje nattigheid en rust.
Dus onder een vochtige doek en een krantje en maar lekker in het plastic.
Hopen dat ze straks, of anders morgen, weer perfect zijn om verder te kunnen.
Het was wel een dagje in het teken van nattigheid vandaag.
Maar gelukkig begon de dag met een prettige variant:
weer zo'n heerlijke koffie van kindlief in een fijn eigengemaakt kopje.
Ik heb nog wat klusjes in Utrecht in de kleikelders van de Volksuniversiteit, waar ik ook les geef.
Heerlijk om op een verder vrije dag op je gemakje heen en weer te gaan.
Een oven met werk van cursisten te starten en echt zo'n uitstelklusje beet te pakken:
het opknappen van de ovenplaten.
Een nieuw laagje batwash/ovenplaatpap erop.
Dit zorgt ervoor dat als er wat glazuur van werk druipt tijdens de stook het werk niet meteen vast zit aan de ovenplaat maar met de batwash los komt.
Op de veelgebruikte platen zitten al de nodige glazuurresten, dus een nieuwe laag kan geen kwaad om het met liefde gemaakte werk èn de ovenplaten te beschermen.
Best nog even een klusje maar het grootste deel van de platen is weer gedaan!
Daarna met een omweg weer naar de trein.
Door de regen, maar altijd lekker als je tijd hebt en het niet 's avonds laat is.
Deze keer achter de Domkerk langs.
Wat blijft het toch een prachtig bouwwerk en een imposant stuk geschiedenis.
Ik ben altijd onder de indruk van zo'n bijzonder staaltje architectuur en van het besef dat je op een plek staat waar zoveel geschiedenis onder je voeten ligt of te zien is.
Dat mensen al eeuwen geleden op dezelfde plaats het imposante van zo'n kerk hebben gezien en ervaren.
Mensen met op hun beurt hun eigen levensverhaal en hun eigen verlangens, behoeften en emoties.
Ze zijn de Domkerk en de toren al jaren aan het restaureren.
Ik las ergens dat het meeste werk zit in het open deel van de toren, de lantaarn.
Veel bouwmateriaal in dat deel is nog van de bouw van de toren.
Die werd voltooid in 1382!
Stel je eens voor.... zoveel eeuwen.
De Domkerk zelf is gelukkig al een poos niet meer ingepakt en ik denk klaar.
Al eerder was ik geïntrigeerd door de ornamenten die de bovenste raamlijsten van de kerk sieren.
Daar zitten overduidelijk nieuwe terracotta exemplaren tussen.
Daar wilde ik het verhaal weleens van weten en een verhaal is het! Echt gaaf.
Je leest het hier:
Aan de kant van de toren zijn ze opvallend aanwezig, maar ook aan de achterkant kun je goed zien dat er dingen vervangen zijn, als je goed kijkt op de foto, maar in het echt beter te zien.
(Foto's maak ik gewoon met mijn telefoon dus de kwaliteit, zeker ingezoomd, is helaas niet altijd even goed.)
Ook hier dus het verhaal van klei.
Het bevestigt voor mij weer wat ik nou zo ontzettend mooi vind aan dit materiaal,
hoe essentieel het is in ons leven.
Als je geen klei-obsessie hebt sta je er waarschijnlijk geen seconde bij stil,
denk je bij klei aan de grond waar je op staat of aan de dijken of misschien aan gekleurde kinderklei.
Kan ik me tenminste zo voorstellen,
ik ben al te lang behept met een klei-obsessie om dat goed te kunnen bedenken.
Maar als ik dan zo naast de Dom sta, die ornamenten zie en de imposante muren van baksteen dan raakt mij daarin zeker ook het verhaal van klei en de mensenhanden die daar mee bezig waren.
Van de geschiedenis en hoe diep geworteld het is in de cultuur.
Tot zover het relaas van een door klei geobsedeerd mens.
De regen zorgde wel voor de Hollandse nuchterheid, ook weer goed.
De klei te droog en ik nat thuis van de regen.
Maar wel met de Dom op mijn netvlies en genoeg gedachten daaraan in mijn hoofd.
Dat is rijkdom.
Tot morgen.
Liefs, Nelleke
Comments