Mooist

Mooi, mooier, mooist.

Wat is mooi?

In ieder geval zo subjectief als wat.

Mooi is eigenlijk meer een beleving

dan een feit.

Ontzettend persoonlijk.

Afhankelijk van plaats, moment, tijd.

Wat de één mooi vindt,

vindt de ander vreselijk en vice versa.

Eigenlijk is dat juist weer mooi.

Natuurlijk zijn er grote gemene delers.

Voor velen voldoet 'mooi' in ieder geval aan een paar gedeelde eigenschappen.

Het leuke van open dagen,

zoals het afgelopen weekend,

is het zien hoe mensen op je werk reageren.

Wat er blijkbaar uit springt.

Welke kleur het meest trekt of welke vorm.

Dat waar je zelf het meest van houdt

helemaal niet hoeft te zijn wat iedereen er uitpikt.

Dan nog blijft het vaak aan verandering onderhevig: mooi.

Kijk maar naar je kleding

of je interieur op oude foto's.

Wat toen echt 'mooi' was levert

nu vaak de vraag 'hoe dan?'

Maar er zijn ook dingen waar je altijd van blijft houden.

Die je bij blijven ( of bij je blijven)

en waar je tot in lengte van jaren

geluk door of van kunt ervaren.

Mooi.

Voor mij is dat wel geluk.

Schoonheid.

Hoe persoonlijk dan ook.

Van het werk van afgelopen weekend

vond ik het niet erg dat deze vaasjes

nog weer mee terug gingen in mijn afgeladen autootje.

Ik koester ze graag nog wat langer.

Voor mij zijn ze voor nu 'mooist'.

Vooral om het glazuur 😍.

Het is deze week de laatste

Utrechtse lesweek voor mij.

Gek hoor!

Ik ging verwend naar huis.

Met veel lieve warme woorden,

knuffels èn bloemen.

Nog één lesavond rest mij.

Ik laat wel nieuwe 'kleigekkies' achter.

Mensen met een nieuwe passie

of in ieder geval

heel leuke herinneringen aan klei.

Mooi vak heb ik!!

Gisteren ook nog weer met de neus in de boeken voor dat mooie vak.

Zo heerlijk dat er zoveel te spitten is!

Echt fantastisch.

Ook mooi, mooier, mooist!

De stokrozen doen er ook al aan mee.

Van mooi, via mooier naar mooist.

Wacht maar totdat de knoppen echt openbarsten!

Fijne dag voor vandaag en tot morgen!

Liefs,

Nelleke