Eenheidsworst

Mijn bezoek aan Beelden aan zee zingt nog na.

Geen idee of dat bij iedereen zo is,

maar dat is in ieder geval wel hoe het in mijn bovenkamer werkt.

De indrukken hangen nog rond en staan nog op het netvlies.

Zo ontstaat inspiratie denk ik.

Kriebels.

Nieuwe dingen!

Het gave van nieuwe dingen zien.

Ontdekken van wat je niet eerder wist of kende.

In mijn blogje over mijn bezoek al veel foto's.

Maar er zijn er nog een paar die ik graag laat zien.

Van de collectie gipsmodellen bijv. die het museum heeft.

En van het werk van Piet en Fransje Killaars.

Resp. beeldhouwwerk en textiel.

Ook van Piet Killaars in de documentaire een korte indruk.

Inspirerend,

bezorgt een glimlach in ieder geval.

Of van deze prachtige plek in het museum:

Maar wat vooral nog rondzingt is het werk van Trenkwalder.

Niet zo gek.

Juist omdat het zo bijzonder is.

Vandaag bracht mijn werk mij weer in Utrecht.

En dat liet eigenlijk maar weer mooi zien dat inspiratie toch echt overal kan zitten.

Dat je schoonheid ziet in een museum verbaast eigenlijk niet.

Of dingen die raken in ieder geval.

Inspiratie zit zeker niet alleen in schoonheid.

Soms zit zelfs in de eenheidsworst,

die je bij wijze van op elke straathoek kunt kopen, iets wat inspireert.

Ik kwam er vandaag het één en ander van tegen.

Bij de eerste dacht ik:

"Daar ga ik geen foto van maken!"

Maar bij de tweede deed ik dat toch en bij de derde wist ik ineens de vorm van mijn volgende vaas.

Niet hetzelfde uiteraard maar ik zag hem ineens voor me!

Kom ik dankzij de eenheidsworst toch ineens verder dan de bodem die wacht op zijn vervolg.

Op de laatste foto van dit blogje nog een sprookjesbeeld van Beelden aan zee.

Ik vind ze geweldig.

Hierbij ook nog een filmpje erover wat ik jullie niet wil onthouden.

Gewoon omdat ik ze leuk vind.

Beelden aan zee en eenheidsworst.

Het één wat nog nazingt zorgt misschien zomaar voor een andere kijk op het ander.

Zo kan zomaar de eenheidsworst inspiratie brengen door een andere blik.

Is het niet voor je werk dan weet je toch plots de titel van je volgende schrijfsel!

Meteen popt de sterke quote van een paar dagen terug van mijn Omdenkenkalender op:

Verander hoe je kijkt.

Kijk hoe je verandert.

Maar dan kan ik nog wel even door blijven schrijven....

Ik hou het voor nu op:

Tot morgen!

Liefs,

Nelleke