Als kind kwam ik op bezoek
bij een oude vriend van mijn familie.
We noemden hem 'opa', wat hij niet was.
We bezochten hem regelmatig.
Hij woonde in een klein bejaardenhuisje.
Die waren er toen nog.
Inmiddels is dat zeker 35 jaar geleden.
Hij toen al op hoge leeftijd.
Sigaren rokend in zijn stoel.
In zijn huisje van die typische dingen die in waren toen hij jong was.
Een kastje met theekopjes,
en klok op de schoorsteenmantel.
Een gaskachel, kleedjes, fotolijstjes.
Emaille, een scheerkistje op de keukentafel.
Een stokoude goudvis in een
kom met knikkers op de bodem.
De geur van een petroleumstel.
Maar ook keramiek.
Ik heb nog één klein vaasje van hem.
Ergens bracht mij dat wel liefde voor spullen uit die tijd.
De tijd dat hij jong was en zijn leven opbouwde.
De tijd van pak hem beet voor de
oorlog en net daarna.
Als ik ergens ben en die stijl en vormgeving herken dan kijk ik er met meer interesse naar.
In die tijd was er ook prachtig keramiek
met een opvallend oranje glazuur.
Behoorlijk karakteristiek.
Bij Mobach maakten ze het ook.
Ik maakte er de afgelopen twee jaar foto's van op de open dagen.
Bij de plateelfabrieken in Gouda etc.
werd hier volop mee gewerkt.
Jaren terug zag ik er al een kan van in het openluchtmuseum in Arnhem.
Ik ontdekte dat het prachtige oranje
glazuur een uraniumglazuur is.
Dat klinkt eng en spannend
en vooral als van voorbije tijden.
Voor de oorlog werd uranium ook gebruikt om glas te kleuren.
Dat wordt tot op de dag van vandaag verzameld.
Uranium is radioactief.
Niet echt een lekkere of veilige grondstof
om mee te werken.
Maar zou het stiekem wat graag uitproberen!
In mijn glazuurboeken is er nog wel genoeg over te vinden. Zoals in dit boek uit 1984.
Eenmaal in het glazuur of het glas is het ongevaarlijk.
Het gaat om een laag percentage, meest tot 2%.
De straling te zwak om schadelijk te zijn.
Afgelopen week op school dook er ineens een vaasje op met dat prachtige uraniumglazuur.
Een geigerteller ernaast die keurig aangaf dat er verhoogde straling was.
Geweldig!
Dat vaasje kreeg ik cadeau.
Hoe gaaf en lief wil je het hebben.
Het is een Gouda vaasje,
vermoedelijk uit de jaren 30.
Prachtig!
Ik ben dus gewoon weer zomaar verwend.
Voorlopig houd ik het maar hierbij,
de interesse voor dit glazuur.
Al zou het best interessant zijn dit verder te verkennen, dat uranium.
Maar er zijn grenzen...
Zelfs voor prachtig oranje glazuurtjes.
Fijne dag vandaag!
Liefs,
Nelleke
